Бұған таң-тамаша болған қызметшісі: – Қожайын, күнде сіз астың қалай келгенін сұрамай аузыңызға алмаушы едіңіз, бүгін неге дағдыңыздан жаздыңыз,– деп сұрайды. Сонда қатты қысылған Әбу Бәкір: –Қу аштық-ай, не істетпейді, кеш те болса, айтшы, бұл астың қалай келгенін,– дейді. –Менің біреуден алатын қарызым болып еді, сол адамды бүгін кездестіріп, борышын есіне салып едім ол өзі жемек болып сатып алған тағамын маған берді, мынау сол,– дейді.
Сонда Әбу Бәкір, орнынан атып тұрып, анадай жерге барып, сұқ саусағын ауызына тығып жіберіп, құса бастайды. Жұмыршағындағы қара суға дейін қысып шығарып қатты қиналады. Артынан жылы су ішіп және құсады. Сөйтіп, ас қазаным әпден тазаланды-ау дегенде барып құсқанын қояды. Күтушісі: – Тым болмаса ішіп те жарытқан жоқсыз, осығұрлым қиналғаныңыз не?– деп сұрайды. – «Ішкен-жегені харам адамдарға Алла тағала ұжымақты нәсіп етпейді, арам жолмен келген астың күнәсі барлық күнәдан жоғары, ол кешілмейді,– дегені бар еді бірде пайғамбарымыздың (саллаллаһу алейһи уә сәлләм) дейді де, көкке қолын жайып, Алла тағаладан, – шамамның келгенінше жегенімнің бәрін құстым, ал бойыма, қан-тамырларыма сіңіп кеткені болса, өзің кешіре гөр!– деп жалыныпты…
Осы әңгіме еске түскенде, бір түйір ас түгіл, түйені түгімен, биені бүгімен жұтқаны былай тұрсын, пойыздап жалмаған қорқаулар қайтіп жүр екен, олар құса ала ма екен деп ойлайды екенсің?! Б.Қарамер
