Ескермес
Балбал тастың жасындай,
Сыр шертеді өткенен.
Шалкөдеде бір қарт жүр
Асып кеткен сексеннен.
Сүйенбейді сеп-сергек,
Қолында жоқ таяғы.
Сүрінгенге елпеңдеп,
Алақанын жаяды.
Бергі бетке көз тігер,
Арғы беттің жыртқышы.
Барымтаға алдырмас,
Кешегі ол жылқышы.
Мықтың, сақтың көмбесі –
Сөз мәйегі ұртында.
Мың періште сірә бар,
Сақалы мен мұртында.
Сары қымыз ішкені,
Өркеніңе дес бермес.
Шалкөдеде бір шал жүр,
Оның аты – Ескермес.
Қыс та келіп қысады,
Жазы, көктем, күзі өтіп.
Шал көдені жүргендей,
Жалғыз өзі күзетіп.
Жалғыз өзі күзетіп.
Шалкөде жайлауында
Тамыз айында жаздың,
Қарасаздан ұшқан қаздың,
Тастан, жастан, орман, ойынан,
Дауысын естіп мәзбін.
Өзімнің төріме келгендей,
Мұқағалиша кердеңдей
Алшайып басып аяқты,
Аунадым аз күн.
Ақ бұлақтың суын іштім,
Қасиетін-ай, құдырет күштің:
Ағзамнан жылыстап ағып жатты
Алматының уы – міскін.
Құзының ұшарын-ай,
Қойнаудың құшағын-ай.
Көкірегімді кең жайлау еткен,
Ауаның жұпарын-ай.
Жылқышы балдызының,
Жұттым кеп сары қымызын.
Пай-пай-пай, қуатын-ай,
Жасартқан жар қызығын.
Жұлдыздар қасымда тұр,
Асық боп ақынға қыр.
Ашылды мақпал түнде
Жарымнан жасырған сыр.
Сыбдыр да естіледі,
Сыбыр да естіледі…
Шалкөде – көңілім де,
Шалқыған өмірім де,
Жазмыштың жолы солай,
Біртіндеп ескіреді.
Бақытбек Бәмішұлы
Парақшамызға жазылыңыз
