қыл арқаннан қылқынып, бiздiң Қазақ сiлкiнiп,жылқы жылы шығады жылқыдайын жұлқынып!..
ат үстiнде ояу-ды, аттан түстi – қалғыды…
жан-жүрегi қаяулы, запырандай зар-мұңы…
ат үстiнде басқан ол бар әлемдi тақымға!
Қасым салған қасқа жол айналды ма тақырға?
аттан түстi – айырылды… ат басындай айбаттан,
қанатынан қайырылды, айырылды қайраттан;
аяқ-қолы маталды, бұғау түстi мойынға,
әзәзiлден от алды, жылан кiрдi қойынға…
жаяу қалып жасыды, еңбектеуге көнбедi,
алшы түспей асығы тiзерлеуi жөн бе едi?
ескiрмейтiн дәстүр ол – Еркiндiгi құс кеуде,
Есiм салған ескi жол еске қайта түскенде, –
дүниенi шайқаған көрсетсiн бiр ғажапты,
атқа мiнгiз қайтадан жаяу қалған қазақты!
түпкi атасы түрiкше тұтанып бiр ұмтылсын,
ат пен қазақ бiрiксе бөгет болып кiм тұрсын?!
Парақшамызға жазылыңыз
