«Жеті жасар Я есімді баламның есту қабілеті күннен- күнге нашарлап барады»
Бұл – «Minber.kz»ақпарат агенттігіне арнайы хат жолдаған ананың жанайқайы. Туған кезде мамандар есту қабілетінің төмендігін 3-дәреже деп анықтама берсе, бүгінде бұл көрсеткіш 4-дәрежеге өскен. Себебі баланың сол жақ құлақ қалқаны мен есту тесігі жоқ. Демек, сол жақты құлақ микротиясы және атрезия диагнозы қойылған.
Бұл аурудың түрі сирек кездеседі. Десе де еліміздегі сирек аурулар қатарына жатпайды. Басқаша айтсақ, бар-жоғын біліп, бас ауыртпайтын балалар жыл сайын дүниеге келеді. Олардың саны жылдан-жылға көбеюде. Соңғы деректерге қарағанда туа бітті бір не екі құлағы бітеу балалар саны 1500-ден артқан.
Аурудың нақты себебі айтылмайды. Нақты себебі болмағандықтан алдын алу не емдеу шаралары да қарастырылмаған. Емдемек түгілі елімізде арнайы маман жоқ. Ата-ана еріксіз шетел асып, ота жасатуға мәжбүр.
– Алайда, ота бағасы тым қымбат, – дейді, редакциямызға хат жолдаған Бұлғын Қыдырәліқызы:
Бірақ отаның бағасы қарапайым Қазақстандықдар үшін қол жетімсіз. 2018 жылы 85000 АҚШ доллары болса, қазір 99000 АҚШ доллары. Бұл жол жүру және АҚШ-та ота біткенше тұру шығындарын есептемегенде. Микротия мен атрезия диагнозы бар балаларға ота ерте жаста шұғыл керек.
Мамандардың айтуынша аурудың бұл түріне шалдыққан балаларға ота 7-8 жасқа дейін жасалу керек. Себебі бала өскен сайын есту қабілетін қалпына келтіру мүмкіндігі азаяды. Сонымен бірге есту қабілеті нашар бала анық сөйлей алмайды. Мектеп табалдырығын аттағаннан кейін олардың психологиясында өзгерістер пайда болады. Өзгелермен өзін салыстыра келе бала жасық боп өседі.
Саналы түрде осы мәселелерді түсінгенімізбен, мемлекет тарапынан еш қолдау жоқ. Түрлі себептермен балалардың бәрі бірдей мүмкіндігі шектеулі жандар санатына алынбайды. Әлеуметтік көмек қарастырылмаған. Арнайы мектеп жоқ. Ал көмегі ауадай қажет логопед пен дефектологтың қызметі ақылы.
Естімейтін балалардың жан айқайына «еститін» үкімет назар аударар ма екен?
ҚР Денсаулық сақтау министрлігіне туа бітті бір не екі құлағы бітеу балаларды сирек аурулар қатарына енгізуге және отаның ақысына мемлекет тарапынан қаржы бөлуге не кедергі?
Шындығында, неге олар өз елінде өгей болуы керек?
Парақшамызға жазылыңыз
