«Сүюге үйрету, махаббатты тануға үйрету, бақытты болуға үйрету, бұлар өзіңді – өзің құрметтей білуге үйрету, адам баласының бойындағы қасиетке үйрету болып табылады.» А.С.Макаренко Шынымен де, махаббат барша сезімдердің жиынтығы. Оны жоқ деп
Сең бұзылып сірескен, күйеу қала гүл өскен – Киев күлге айналып, қан құсады тірестен? Еркіндікке зарығып, еңіреген зар үміт. Ерегескен қайран ел, екіге жұрты жарылып. Бірінің батыс тиегі, біреуін шығыс
Толығырақ
Көк найзаның ұшына шаншып қойып бүркітті, Жарып кетті жалмауыз саба толы іркітті. Қойдай қоңыр, қоң торғай тірлігімен тырбанған, «Тыныш жатқан жұртымды шүршіт келіп үркітті!»… Қазымыр қол – қара жел арулардың бұрымын,
Толығырақ
«Серпер» жастар сыйлығының лауераты Саят Қамшыгер өлеңдерінен. Туған елім Анық басып жүрсем де жұрт алдында, Намысыңды туған ел, жырта алдым ба? Аманаты халқымның-бабаларым, Бар
Толығырақ
қыл арқаннан қылқынып, бiздiң Қазақ сiлкiнiп, жылқы жылы шығады жылқыдайын жұлқынып!.. ат үстiнде ояу-ды, аттан түстi – қалғыды… жан-жүрегi қаяулы, запырандай зар-мұңы… ат үстiнде басқан ол бар әлемдi тақымға! Қасым салған
Толығырақ
Өзінің алмастай жарқылдаған жалынды жырларымен жырсүйер қауымның ыстық ықыласына бөленіп, қазіргі қазақ әдебиетінің нар тұлғасына айналған ақиық ақын, Халықаралық «Алаш» әдеби сыйлығының лауреаты, Ресей Жазушылар ұйымының Сергей Есенин алтын медалінің иегері Ғалым
Толығырақ
Астанада 24 – қаңтар күні Қазақ поэзиясындағы дала дауысты, дара таланттардың бірі – Фариза Оңғарсынова 75 жасқа қараған шағында өмірден озды. Жырларынан Махамбеттің рухы есіп тұратын өршіл, ұлтшыл ақын еді. Фариза Оңғарсынованың
Толығырақ
1934 жылдың 10 қаңтар күні «Қазақ әдебиетінің» бірінші саны шыққанда жаңа тыныс ашылғандай қазақтың көзі ашық, көкірегі ояу күллі зиялысы қуанғаннан бөркін аспанға атқан еді. 1937 жылды көз алдыңызға келтіріп, осы шаңырақ
Толығырақ
Ат дегенде қазақтың жаны бөлек, Ар жолында намысын жанып өлед. Ат жалында ержетіп, құлағында Ойнап өстім сырына қанып ерек. Байлау, баптау – бек өнер – ат жарату, Ұйқы күлкі көрмей күн,
Толығырақ
Поэзия ақылдан гөрі, сезімнің жемісі. Әуелі ақын жанының сілкінісінен туындайтын біртүрлі түйсік. Оның да арғы тегі сезіну болса да, оны жоқтан бар ғып айта алуда тұр. Сондықтан объективтен гөрі субъективке етене туыс.
Толығырақ